Lieve schatten,
vandaag was het zover en mocht Thomas een dagje naar het klasje. Iets voor 8:00u vertrokken we richting school. Ik had me voorgenomen sterk te houden, want Thomas zag het heel positief in. In school haalde ik Thomas uit de tweelingbuggy en dan stapten we richting kleuterblok. Ook Spongebob en Kabouter Plop mochten mee.


Eenmaal binnen werden we verwelkomt door de juffen. Thomas wou meteen naar het klasje, maar dat mocht uiteraard nog niet. Twee (oudere) kinderen kwamen voorbij met een speelgoedbox met blokken in, wat meteen Thomas z'n interesse wekte. Ik vroeg hem nog ff "ga je vandaag met de kindjes spelen?" en heel overtuigend kwam het antwoord "Ja". Ik gaf hem een knuffel, een kus, nog een knuffel en dan kwam de juf hem halen. Thomas aarzelende. Juf Kaat nam hem op haar arm en Thomas keek niet eens meer om. Wat een belangrijke stap in z'n leven had Thomas nu toch gezet! Mama moest nu haar kleine grote jongen nu achterlaten.
Een emotionele mama dus.
Het kon voor mij dan ook niet vlug genoeg middag zijn, om Thomas weer op te halen, want ik was zo benieuwd hoe het gegaan was. Zou hij geweend hebben, heeft hij gespeeld of bleef hij in een hoekje zitten? Van alles ging er door me heen. En dan was het zover. Ik ging de kleuterblok binnen en wat onwennig kwam Thomas naar me toe. Ik vroeg aan de juf hoe het gegaan was. Toen ze pas in het klasje waren heeft hij eventjes geweend, maar toen hij de auto's ontdekt had, is hij met de auto's gaan spelen. Ondanks het feit dat hij een banaan en een koek + drankje meehad, heeft hij niets gegeten of gedronken (ik had dit verwacht). Als ik hem vroeg of het leuk was in de klas, kwam er weer overtuigend een "ja" en hij wil gauw terug. Het zal allemaal wel goed gaan en de volgende keer, zal ik niet meer proberen te wenen.
Thomas, mama is supertrots op je!
xxx
reacties (0)